Ketuat adalah rasa kenaikan pada kulit anda yang terjadi disebabkan ‘papillomavirus manusia (HPV)’. Ia juga telah melanda manusia selama ribuan tahun – ia pada awalnya telah ditemui pada mumia berusia 3,000 tahun dan pernah disebut oleh Shakespeare. Walaupun ketuat umumnya tidak berbahaya, ia kelihatan buruk dan memalukan serta boleh menular. Malah, ketuat juga boleh menyakitkan.

Jenis Ketuat

Terdapat lima jenis ketuat utama. Setiap jenis ketuat muncul pada bahagian tubuh yang berlainan dan mempunyai rupa yang berbeza.

• Ketuat biasa

Ketuat jenis ini biasanya berkembang pada jari tangan dan jari kaki anda, tetapi boleh juga muncul di tempat lain. Ia mempunyai penampilan yang kasar dan kekelabuan serta bahagian atas yang berbentuk bulat. Ketuat biasa juga selalunya lebih berwarna kelabu berbanding kawasan kulit berdekatan.

• Ketuat ‘plantar’

Ketuat ‘plantar’ tumbuh di tapak kaki. Tidak seperti ketuat lain, ketuat jenis ini tumbuh menjadi kulit anda, bukannya di luar kulit anda. Anda boleh mengetahui jika anda mempunyai ketuat ini apabila anda melihat sesuatu yang kelihatan sebagai lubang kecil di bahagian bawah kaki dan dikelilingi oleh kulit yang keras. Malah, ketuat ‘plantar’ ini boleh membuatkan aktiviti berjalan menjadi tidak selesa.

• Ketuat rata

Ketuat rata biasanya tumbuh pada bahagian muka, paha atau lengan. Ia bersaiz kecil dan tidak dapat dilihat dengan segera. Selain itu, ketuat rata mempunyai bahagian atas yang rata, seolah-olah seperti telah dikikis. Ia boleh berwarna merah jambu, coklat atau sedikit kekuningan.

• Ketuat ‘filiform’

Ketuat ‘filiform’ tumbuh di sekitar bahagian mulut atau hidung dan kadangkala memberi kesan di leher atau bawah dagu anda. Ia adalah kecil dan berbentuk seperti kepingan kecil atau tanda kulit. Tambahan lagi, ketuat jenis mempunyai warna yang sama seperti kulit anda.

• Ketuat ‘peringual’

Ketuat ‘peringual’ berkembang di bahagian bawah dan sekitar kuku kaki dan kuku jari. Ia boleh menyakitkan dan menjejaskan pertumbuhan kuku.

Simptom Ketuat

Ketuat biasa selalunya berlaku pada bahagian jari atau tangan anda dan mungkin melibatkan:

• Benjolan kecil, berisi dan kasar.
• Daging berwarna, putih, merah jambu atau warna perang.
• Kasar apabila disentuh.
• Penuh dengan titik hitam yang kecil dan merupakan saluran darah terkumpul.

Punca Ketuat

Virus HPV menyebabkan pertumbuhan keratin secara berlebihan dan pesat, dan ia merupakan protein yang keras pada lapisan atas kulit.

Jenis HPV yang berbeza boleh menyebabkan ketuat yang berbeza. Virus penyebab ketuat pula boleh disebarkan melalui sentuhan antara kulit ke kulit, serta melalui sentuhan dengan tuala atau kasut.

Malah, virus ini boleh merebak ke bahagian lain badan melalui:

• Perbuatan menggaru atau menggigit kutu.
• Perbuatan menghisap jari.
• Perbuatan menggigit kuku, jika ada ketuat di sekeliling kuku.
• Perbuatan mencukur bulu di muka atau kaki.

Mempunyai kulit yang basah atau rosak, dan bersentuhan dengan permukaan yang kasar juga dapat meningkatkan risiko jangkitan.

Sebagai contoh, seseorang yang mempunyai calar atau luka pada tapak kaki lebih cenderung untuk mendapat ‘verruca’ di dalam atau sekitar kolam renang awam. Memakai kasut mandi atau selipar semasa menggunakan pancuran mandian awam atau berjalan berhampiran dengan kolam renang awam boleh membantu menghalang berlakunya keadaan itu.

Selain itu, risiko mendapat ketuat daripada orang lain adalah rendah, tetapi ia boleh disalurkan terutama jika orang itu mempunyai sistem imun yang berkompromi. Ini termasuklah pesakit HIV atau AIDS, mahupun mereka yang menggunakan imunosupresan selepas prosedur pemindahan.

Diagnosis Ketuat

Dalam kebanyakan kes, doktor boleh mendiagnosis ketuat biasa dengan satu atau lebih teknik ini:

• Meneliti ketuat.

• Mengikis lapisan atas ketuat untuk memeriksa tanda-tanda titik gelap, titik tulen – salur darah terkumpul yang biasa berlaku dengan masalah ketuat.

• Mengeluarkan seksyen kecil ketuat (biopsi cukur) dan menghantarnya ke makmal untuk analisis bagi menolak faktor pertumbuhan kulit yang lain.

Faktor Risiko Ketuat

Orang yang berisiko tinggi untuk mendapat ketuat biasa termasuk:

• Kanak-kanak dan orang dewasa muda, kerana badan mereka mungkin tidak imun kepada virus.

• Orang yang mempunyai sistem imun yang lemah, seperti mereka yang mempunyai penyakit HIV/ AIDS atau orang yang telah menjalani pemindahan organ.

Rawatan Ketuat

Ketuat jenis biasa selalunya hilang tanpa rawatan, walaupun ia mungkin mengambil masa selama satu atau dua tahun tumbuhnya satu lagi yang berdekatan. Sesetengah orang memilih untuk merawat masalah ketuat oleh doktor kerana rawatan di rumah tidak berfungsi dan ketuat ini boleh menyusahkan, merebak atau menjadi kebimbangan berkaitan kecantikan.

Matlamat rawatan yang dibuat adalah untuk menghapuskan ketuat, merangsang tindak balas sistem imun untuk melawan virus, atau kedua-duanya sekali. Rawatan boleh mengambil masa selama berminggu atau berbulan. Walaupun dengan rawatan yang betul, ketuat lebih cenderung berulang atau tersebar. Jadi, doktor biasanya bermula dengan kaedah yang paling menyakitkan, terutamanya apabila merawat kanak-kanak kecil.

Doktor mungkin mencadangkan salah satu daripada pendekatan berikut, berdasarkan lokasi ketuat, gejala dan pilihan anda. Kaedah ini kadangkala digunakan dengan gabungan rawatan di rumah, seperti asid salisilik.

• Pengambilan ubat yang lebih kuat (asid salisilik). Ubat-ubat preskripsi penyembuhan ketuat dengan asid salisilik akan mengeluarkan lapisan ketuat sedikit demi sedikit pada satu masa. Kajian menunjukkan bahawa asid salisilik lebih berkesan apabila digabungkan dengan prosedur pembekuan.

• Pembekuan (cryotherapy). Terapi pembekuan yang dilakukan oleh doktor melibatkan penggunaan nitrogen cecair pada ketuat. Pembekuan ini berfungsi menyebabkan lepuh terbentuk di bahagian bawah dan sekeliling ketuat anda. Kemudian, tisu akan mati dalam masa seminggu atau lebih. Kaedah ini juga boleh merangsang sistem imun anda untuk melawan virus ketuat. Anda mungkin akan memerlukan rawatan yang berulang.

Kesan-kesan sampingan dari prosedur ‘cryotherapy’ termasuk kesakitan, kulit melepuh dan perubahan warna di kawasan yang dirawat. Memandangkan teknik ini menyakitkan, ia biasanya tidak digunakan untuk merawat ketuat pada kanak-kanak yang masih muda.

• Asid lain. Sekiranya asid salisilik atau pembekuan tidak berfungsi, doktor boleh mencuba asid ‘trichloroacetic’. Dengan kaedah ini, doktor terlebih dahulu akan mengikis permukaan ketuat dan kemudian menyapu asid dengan pencungkil gigi kayu. Ia memerlukan rawatan berulang setiap minggu atau lebih. Kesan sampingannya pula adalah seperti kesan terbakar dan menyengat.

• Pembedahan kecil. Doktor boleh memotong tisu yang mengganggu namun ia boleh meninggalkan parut pada kawasan yang dirawat.

• Rawatan laser. Rawatan laser denyutan akan membakar (cauterizes) saluran darah kecil. Tisu yang dijangkiti akhirnya mati, dan ketuat akan jatuh. Bukti keberkesanan kaedah ini adalah terhad, malah ia juga boleh menyebabkan kesakitan dan parut.

SUMBER

https://www.medicalnewstoday.com/articles/155039

https://www.webmd.com/skin-problems-and-treatments/ss/slideshow-warts

https://www.healthline.com/health/skin/warts